maandag 12 april 2010

Eerste ervaringen iPad

Gisteren had ik ‘m dan eindelijk echt in handen. Mijn nagelnieuwe iPad. Want zoals dat gaat in een Apple-happy family: je kunt niet naar de States zonder de nieuwste Mac-hardware in veelvoud mee terug te nemen. Manlief kwam dus met vier exemplaren door de douane. Braaf aangegeven. Heel eenvoudig, dat kost je slechts een dik half uur, heel veel stempeltjes, handgeschreven briefjes en verbaasde ambtenaren die geen idee hadden wat dit nu weer voor apparaat was. En die zich vooral afvroegen waarom deze brave Hollander al dat moois vrijwillig langs hun burelen schoof.

Maar goed. Ik heb ‘m dus. Maciaans mooie doos. Geen stickers of andere zut. Een plaatje van de iPad zelf, twee keer een Apple logo en twee keer de naam iPad. Dat is het. Knap.
Ik ken mensen die na het openen van de doos eerst aan hun iApparaat ruiken. Zo religieus ben ik niet. Uitpakken en aan de slag!

Nieuw was dit keer de concurrentiestrijd met onze 3-jarige dochter. Binnen een kwartier zat ze dik tevreden op de bank spelletjes te spelen. Eigenlijk zou ze een DVD’tje van Muis gaan kijken, maar daar was de interesse wat voor bekoeld. Toen ik mijn iPad zelf even wilde vast houden, zei ze doodleuk ‘ga jij maar Muis kijken, mama’.

Zo briljant makkelijk te bedienen. Nadat ik stevig had onderhandeld met peuter, mocht zij nog twee woordspelletjes doen en dan zou ik weer. Twee woorden verder hoor ik vanaf de bank ‘klaar’. En een halve seconde daarna ‘uit’. Ze had zelf de iPad meteen maar even uit gezet.

En toen ik. Tja. Er is al veel over gezegd en geroepen. Ik ben onder de indruk van de snelheid. Van de grafisch prachtige oplossingen voor veel applicaties. iCal is heerlijk om op deze manier bij je te hebben, op een groter en overzichtelijk scherm dan op je iPhone. Het scherm is prachtig. De ‘vingergevoeligheid’ fenomenaal. Hij is licht genoeg om in iedere tas comfortabel mee te nemen.

Ik zal m vooral gebruiken als tussenvorm tussen MacBook en iPhone. ‘s Avonds op de bank. Of op een schaduwplekje in de tuin. Om kranten te lezen, mail te checken, agenda te plannen. Spelletjes spelen en snel triviale feiten opzoeken. Maar voor mij is ie ook erg geschikt om 1 op 1 met een klant te gebruiken. Dingen te presenteren. Superhandig al je wel eens in een cafe afspreekt met je klant. Ik hoef mijn laptop dan niet meer mee te zeulen en loop daarna lekker lichtgewicht te stad in. Beetje shoppen of zo. Tot de volgende afspraak. In een volgend cafe. iStadsnomaden.

Los van dat al. Het meest onder de indruk ben ik van de gebruiksaanwijzing die ik later op de avond in een mooi wit envelopje aantrof. Nog niet nodig gehad, want alles werkt gewoon. Maar toch nieuwsgierig. Met een grote grijns kijk ik naar het kaartje (formaat ansichtkaart). Erop? Een afbeelding van de iPad met aanduiding van de vier knoppen. En op de achterzijde welgeteld drie aanwijzingen voor het gebruik. Drie. Dat is het. Meer is niet nodig. En Apple weet dat. En dat is echt heel erg knap.

Oh en nog even dit. Nee, er zit geen Flash op. Gelukkig niet. Ik ben het nogal eens met Apple om de druk bij Adobe op te voeren om met een echt goede oplossing te komen voor hun haperende product. Tot die tijd dan maar even geen Flash. HTML5 lost in veel gevallen het gemis op.

Manlief over zijn eerste ervaringen met de iPad.

Volgers