Kunst of zielig?

Brrr. In de eerste verse Adformatie van 2010 viel mijn oog op de prachtige foto met kleurrijke compositie die Erik Kessels ons voorschotelt op pagina 20/21. Vrolijk strandtafereel, dacht ik. Kreeg er zin van in zon en zand. Maar wat was het eigenlijk? Nietsvermoedend las ik de begeleidende tekst. Het blijken de resten van een van de vele duizenden albatrossen die ieder jaar omkomen op het Midway Atol in de Stille Oceaan. Niks paradijselijk geluk. Jonge albatrossen worden door hun ouders gevoerd met ons plastic afval. De gekleurde doppen, aanstekers en andere troep die we in zee kiepen, zien er uit als voedzame hapjes. De jonge albatrossen nemen het 'eten' dankbaar tot zich en sterven uitgehongerd of door verstikking. Fotograaf Chris Jordan brengt het pijnlijk in beeld.